آموزش حسابداری (ترجمه کتاب Accounting) آرشیو موضوعی مطالب

مانده عادی یک حساب بدهکار یا بستانکار می باشد، ستونی که افزایش حساب در آن ثبت می شود بعنوان مانده عادی حساب شناخته می شود. برای مثال، داراییها معمولآ مانده بدهکار دارند، بنابراین داراییها حسابهای با مانده بدهکار هستند. بدهیها و سرمایه به طور معمول نوع مانده متضادی با داراییها دارند، بنابراین بدهیها و سرمایه حسابهای با مانده بستانکار می باشند. هزینه ها و برداشت حسابهای سرمایه هستند که مانده بدهکار دارند (برخلاف سایر انواع حسابهای سرمایه). نوع مانده حسابهای هزینه و برداشت بستانکار می باشد زیرا سرمایه را کاهش می دهند. درآمدها سرمایه را افزایش می دهند، بنابراین مانده معمولی حسابهای درآمد بستانکار می باشد.

همانطور که پیشتر اشاره کردیم، درآمدها افزایش در سرمایه هستند و حاصل ارائه خدمات یا کالاها به مشتریان می باشند. هزینه ها کاهش در سرمایه هستند که نتیجه استفاده از داراییها یا افزایش بدهیها، هستند که طی عملیات کسب و کار بوجود می آیند. درآمدها بدست می آیند. هزینه ها بر ما تحمیل می شوند. بنابراین، ما باید معادله حسابداری را گسترش دهیم تا شامل درآمدها و هزینه ها نیز شود. درآمدها و هزینه ها عناصری از سرمایه مالک به حساب می آیند.

ثبت دفتر روزنامه باعث می شود که تراکنشهای مالی فقط در دفتر روزنامه ثبت گردند ونه در دفتر کل. یک کپی از این تراکنشها باید در دفتر کل نیز ثبت گردند. عملیات کپی کردن اطلاعات از دفتر روزنامه به دفتر کل ، انتقال از روزنامه به کل نامیده می شود. ما اطلاعات را از دفتر روزنامه به دفتر کل منتقل می کنیم.

در عمل، حسابدارها تراکنشهای مالی را در دفتر روزنامه ثبت می کنند، فرآیند ثبت تراکنش مالی در دفتر روزنامه سه مرحله دارد:

1. شناسایی حسابهای تحت تاثیر قرار گرفته و شناسایی نوع حساب (دارایی، بدهی، یا سرمایه مالک).
2. تعیین اینکه هر حساب افزایش پیدا کرده و یا کاهش پیدا کرده است. از قوانین بدهکار و بستانکار کردن در این مرحله استفاده می شود.
3. ثبت تراکنش در دفتر روزنامه، همراه با شرح مختصری در مورد تراکنش انجام شده. ابتدا سمت بدهکار تراکنش ثبت می گردد. سمت بستانکار تراکنش با مقداری فاصله نسبت به سمت بدهکار ثبت می گردد (اصطلاحآ دندانه دار می شود). مجموع بدهکار و مجموع بستانکار بعد از ثبت تراکنش، باید همواره برابر باشند. این مرحله را ثبت روزنامه می گویند.

نوع حساب (دارایی، بدهی، سرمایه) مشخص می کند که چگونه افزایش یا کاهش را ثبت کنیم. برای هر حساب مشخص، افزایش در یک سمت و کاهش در سمت مقابل آن ثبت می گردد. حساب های T زیر خلاصه ای از این مطلب را نشان می دهد:

همانطور که در فصل یک مشاهده کردید، حسابداری مبتنی بر داده های تراکنشهای مالی می باشد، و نه مبتنی بر پندارها و عقاید محض. هر تراکنش مالی تاثیری دو جانبه دارد:

• سمت دریافت
• سمت پرداخت

دفتر کل شامل حسابهایی است که تحت این سرفصلها دسته بندی شده اند:

• دارایی، بدهی، و سرمایه مالک
• درآمد و هزینه

ادعای (مطالبات) مالک نسبت به داراییهای یک کسب و کار، سرمایه مالک نامیده می شود. یک شرکت برای عناصر گوناگون سرمایه مالک، حسابهای جداگانه ای را نگهداری می کند.

به خاطر داشته باشید که بدهی یک مسئولیت (تعهد) است، که شما آن را به عهده گرفته اید. یک کسب و کار در حالت کلی ، انواع حسابهای بدهی کمتری نسبت به انواع حسابهای دارایی دارد.

داراییها منابع اقتصادی هستند که در آینده منافعی را برای کسب و کار بدنبال دارند، یا به زبان ساده تر، چیزی که کسب و کار مالک آن است و ارزش مالی دارد. اکثر شرکتها از حسابهای دارایی زیر استفاده می کنند :