چندین ویژگی مشخص وجود دارد که کسب و کارهای تک مالکی را از سایر انواع کسب و کارها متمایز می کند. بیایید نگاهی به آنها بیندازیم.

شخصیت حقوقی جداگانه

همانطور که پیشتر اشاره شد، یک شرکت سهامی کسب و کاری است که تحت قانون دولتی تشکیل شده است. دولت (طبق بندهای ثبت شرکت) امتیازی به آنها اعطا کرده است، در واقع سندی در کار است که طی آن دولت مجوز ثبت شرکت سهامی را به آنها داده است. به این سند مجوز گفته می شود چون طی آن دولت اجازه داده است یا تصویب کرده است که با تاسیس آن شرکت سهامی موافق است.

یک تجارت تک مالکی ، نهاد کسب و کاری است که بصورت رسمی از طریق ثبت نام در یک آژانس دولتی ایجاد نشده است. کسب و کار تک مالکی زمانی شکل می گیرد که یک شخص تصمیم می گیرد تا یک کسب و کار ایجاد کند. کسب و کار تک مالکی شخصیتی جداگانه از مالک آن دارد. با این حال، کسب و کار تک مالکی بسیاری از حقوق قانونی که شامل یک شخص می باشد را دارا می باشد. بعنوان مثال یک کسب و کار تک مالکی ممکن است خرید و فروش کند، وارد قراردادها شود، شکایت کند و مورد شکایت قرار بگیرد. اقلامی که متعلق به کسب و کار است (داراییهایش) و مواردی را که آن کسب و کار باید بعدآ بپردازد(بدهیهایش) به کسب و کار تعلق دارند..

منافع مالکیت کسب و کار تک مالکی در حساب سرمایه شناخته می شود که بخشی از سهام مالک می باشد. این موارد در سرفصل های حسابداری شرکت تحت عنوانی با نام "سرمایه مالک" ثبت می گردد. برای مثال شینا برایت مالک شرکت اسمارت تاچ می باشد. حساب سرمایه وی در سوابق حسابداری شرکت اسمارت تاچ می تواند بنام "سرمایه برایت" ثبت شود.

عدم مدت حیات نامحدود و عدم امکان انتقال مالکیت

مدت حیات یک کسب و کار تک مالکی محدود به تصمیم مالک آن و یا مرگ وی می باشد، هر کدام که زودتر باشند. بنابراین، امکان انتقال مالکیت کسب و کار تک مالکی وجود ندارد.

مسئولیت تمام و کمال مالک در برابر تعهدات (بدهیها)

در یک کسب و کار تک مالکی، صاحب کسب و کار در قبال بدهیها مسئولیت تمام و کمال دارد. بطور عام در کسب و کارهای شراکتی، شرکا نیز مسئولیت مشابهی در برابر بدهیها دارند، اگر چه سهامداران در شرکتهای سهامی مسئولیت محدود و مشروطی در برابر بدهیها دارند. این مسئولیت مطلق در برابر بدهیهای کسب و کار، تجارتهای تک مالکی را غیر جذاب می سازد بدلیل اینکه مالک کسب و کار از این موضوع ترس واقعی دارد که در صورت مواجهه با شکست ممکن است ثروت شخصی اش را از دست بدهد.

یکی بودن مالکیت و مدیریت

صاحبان کسب و کارهای تک مالکی مدیریت کسب و کار را نیز بعهده دارند. این یکی بودن بین صاحب و مدیریت هم برای مالک و هم خود کسب و کار تک مالکی مفید است چون اهداف یکی هستند.

در مقابل جدایی که بین سهامداران (مالکان شرکت سهامی) و مدیریت آنها وجود دارد ممکن است مشکلاتی را بوجود آورد. مدیران اجرایی شرکت ممکن است تصمیم بگیرند تا کسب و کار را به نفع خود پیش ببرند و نه برای سود شرکت سهامی. برای سهامداران نیز ارائه اعتراض موثر مشکل می باشد و دلیل آن هم فاصله بین آنها و مدیران رده بالا می باشد.

مالیات کسب و کار

در کسب و کارهای تک مالکی شخصیت جداگانه مالیاتی وجود ندارد. درآمدی که توسط کسب و کار بدست می آید بصورت مستقیم به سمت مالک انحصاری جریان پیدا می کند. مالک مالیات بر درآمد خود را با اظهارنامه مالیاتی شخص اش می پردازد. علاوه بر این مالک به ازای کارمندان و کارفرما(مالیات خود اشتغالی) باید مالیات بپردازد. (این موضوع در فصل ده بیشتر بحث می شود.)

آیین نامه ها (مقررات) دولتی

مقررات دولت یک مزیت برای کسب و کارهای تک مالکی می باشد. هیچ سهامداری برای اطلاع رسانی وجود ندارد و هیچ پرونده ای برای بندهای ثبتهای شرکت وجود ندارد. تصمیمات براحتی توسط مدیر یا همان مالک انحصاری گرفته می شود.