ابزار اساسی حسابداری، معادله حسابداری می باشد. این معادله منابع کسب و کار و ادعاهای مرتبط با این منابع را اندازه گیری می کند.

داراییها و بدهیها

داراییها یکسری منابع اقتصادی هستند که انتظار می رود در آینده منافعی را برای کسب و کار بدنبال داشته باشند. دارایی چیزی است که کسب و کار صاحب آن می باشد و دارای ارزش می باشد. پول نقد، موجودی کالا، اثاثیه و زمین نمونه ای از داراییها می باشند.

ادعاهای نسبت به داراییها از دو منبع می آیند. بدهیها که دیونی هستند که باید به وام دهندگان خارج سازمان پرداخت گردند. بدهیها چیزهایی هستند که بعهده کسب و کار می باشند. بعنوان مثال یک طلبکار که پولی را به شرکت اسمارت تاچ قرض داده است یک ادعا نسبت به برخی داراییهای شرکت دارد تا زمانیکه شرکت طلب وی را بپردازد. بسیاری از بدهیها عنوان پرداختنی را در اسمشان دارند. بعنوان مثال حسابهای پرداختنی، اسناد پرداختنی و حقوق پرداختنی نمونه ای از بدهیها می باشند.

ادعاهای مالک نسبت به داراییهای کسب و کار سرمایه نامیده می شود . بسته به نوع کسب و کار به این ادعاها ممکن است حقوق صاحبان سهام نیز گفته شود. سرمایه برابر است با آن چیزی که کسب و کار مالک آن است (داراییها) منهای دیونی که بعهده کسب و کار می باشد (بدهیها). این مقدار سرمایه خالص کسب و کار می باشد. این ادعاهای درونی وقتی آغاز می شود که یک مالک مانند شینا برایت (مالک شرکت اسمارت تاچ) داراییهایی را در کسب و کارش سرمایه گذاری کند و سرمایه دریافت کند.

معادله حسابداری نشان می دهد که چگونه داراییها، بدهیها و سرمایه مالکان با هم در ارتباط هستند. داراییها در سمت چپ معادله ظاهر می شوند و سرمایه و بدهیها در سمت راست معادله قرار می گیرند. از آنجا که معادله حسابداری نیز یک معادله است طبق قانون معادلات باید دو طرف آن با یکدیگر برابر باشند و از اینرو همواره سمت چپ و راست معادله برابر می باشند.

شکل 1-4 نشان می دهد که چگونه دو طرف معادله همیشه مساوی هستند .(ارقام فرضی و مربوط به همین مثال می باشند.)