در یک واحد بازرگانی موجودی کالا مهمترین دارایی می باشد. واحدهای بازرگانی از چندین نسبت استفاده می کنند تا عملیات خودشان را ارزیابی کنند، از بین آنها، درصد سود ناخالص، نرخ گردش موجودی، و تعداد روزهای انبارداری را می توان نام برد.

درصد سود ناخالص

سود ناخالص (حاشیه سود) فروش خالص منهای بهای تمام شده کالاهای فروش رفته می باشد. واحدهای بازرگانی تلاش می کنند تا درصد سود ناخالص (همچنین درصد حاشیه سود نیز نامیده می شود)، را افزایش دهند، درصد سود ناخالص به شیوه زیر محاسبه می شود:

درصد سود ناخالص یکی از مواردی است که به جهت بررسی سودآوری، به دقت بررسی می شود. یک افزایش کم در درصد سود ناخالص جاری نسبت به مقدار مشابه سال قبل، می تواند یک نشانه مهم در افزایش درآمدها باشد. در مقابل، یک کاهش کوچک در درصد سود ناخالص سال جاری نسبت به مقدار مشابه در سال قبل، می تواند نشانه مشکل باشد.

نرخ گردش موجودی کالا (میزان گردش موجودی کالا)

مالکان و مدیران تلاش می کنند تا بسرعت موجودی کالا را به فروش برسانند، زیرا، موجودی کالا تا زمانیکه فروخته نشود سودی ایجاد نمی کند. از این گذشته، کالاهایی که به سرعت بفروش می رسند، کمتر احتمال دارد که کهنه و بی ارزش شوند. هر چقدر کالاها سریعتر بفروش برسند، درآمدها افزایش پیدا می کنند. علاوه بر این، کالاهای بیشتر، به معنای هزینه انبارداری بیشتر می باشد، ریسک بیشتری برای از دست دادن آنها وجود دارد، و حق بیمه بالاتری نیز شامل آنها می گردد. بنابراین، شرکتها، سعی می کنند تا سطوح موجودی کالای خود را مدیریت کنند، مانند کالاهایی که برای پاسخگویی به درخواستهای مشتریان مورد نیازند، تا از این طریق از راکد ماندن سرمایه بر روی کالاهایی که در قفسه های انبار خاک می خورند، جلوگیری شود. گردش موجودی، معیاری برای سنجش این مطلب است که به چه سرعتی یک کالا به فروش می رسد. و به روش زیر محاسبه می گردد:

نرخ گردش موجودی هر چه بالاتر باشد، مطلوبتر است، و افزایش در نرخ گردش موجودی معمولآ به معنای سود بیشتر می باشد.

تعداد روزهای انبارداری

یکی دیگر از معیارهای کلیدی، نسبت تعداد روزهای انبارداری می باشد. این نسبت، میانگین تعداد روزهایی است که کالاها در انبار نگهداری می شوند و به روش زیر محاسبه می شود:

همانطور که پیشتر گفته شد، شرکتها سعی می کنند تا سطوح موجودی کالایشان را مدیریت کنند، مانند کالاهایی که برای پاسخگویی به درخواستهای مشتریان کافی می باشند تا بدون اینکه مبالغ زیادی از موجودی کالا در انبارها انباشته گردد بتوانند پاسخگوی مشتریانشان نیز باشند. به نظر می رسد، شرکت موزیک گرک، تقریبآ 5 ماه موجودی کالاهایش در انبار باقی می مانند، که مقدار بیش از حدی به نظر می رسد. و نیازمند سرمایه گذاری بیشتری می باشد. اما به نظر میرسد که اگر شرکت موزیک گرک سطح موجودیهایش را کاهش دهد بازهم می تواند بخوبی پاسخگوی نیاز مشتریانش باشد.